Diyarbakır’da 56 yıldır şehir görüntü yönetmeni olarak görev yapan ve KAHRAMANMARAS merkezli sarsıntının vurduğu Abdulkadir Aydın (65), iş yerinde çöken Galeria Sitesi’nin enkazından maddi ve manevi kalıntılarının çıkarılmasını bekliyor. 9 yaşında çırak olarak başladığı sinemacılıktaki emeğinin ve hatıralarının enkaz altında kaldığını belirten Aydın, “Diyarbakır’da ailemle birlikte yerel sinemayı yaşatmak için özveri ve fedakarlık yaptım. Çok pahalı olmasına rağmen tarihi materyalleri çıkarma şansım olmadı.Sadece manevi değeri olan fotoğraflar ve birkaç arşiv çıkardım.Makineler ve aletler içeride kaldı.Ne zaman gitsem ‘Şimdi ne olacak’ diyorum. ? söz konusu.
Kahramanmaraş’ta depremlerin vurduğu Diyarbakır’da 1’i boş olmak üzere 7 bina yıkıldı. 1999 yılında Yenişehir semtinde şehrin ilk alışveriş merkezi olarak hizmete giren 8 katı alışveriş merkezi ve 8 katı 128 daire olmak üzere 4 bloktan oluşan Galeria Kompleksi’nin bir bloğu yıkıldı. depremlerden ilkidir. 89 kişi hayatını kaybetti, 22 kişi yaralandı. Kalan 3 blok kontrollü bir şekilde yıkılırken, çökme meydana geldi. Yıkılan alanda enkaz kaldırma ve demir toplama çalışmaları devam ediyor. Kentte 414 kişi hayatını kaybetti, 912 kişi de yaralandı. Enkaz kaldırma çalışmalarının devam ettiği Galeria Sitesi’nde bulunan pahalı ve özel eşyalar da tutanak tutularak sahiplerine teslim ediliyor. Eşyalarını bekleyenler arasında 56 yıldır şehir sinemacısı olarak çalışan ve 3. kattaki sineması harabe halinde olan Abdulkadir Aydın da bulunuyor. 4 Mart’ta denetimli olarak eşyaların kaldırılması sırasında sadece manevi değeri olan fotoğraflarını alabilen Aydın, kendisiyle ilgili diğer eşyaların ortaya çıkması umuduyla bariyerlerin arkasında bekliyor.
‘GELME NEDENİM BU ARAÇLARI SON KEZ GÖRMEK’
Kentin ilk şehirli sinemacılarından Abdulkadir Aydın, ‘Ailemle birlikte Diyarbakır’da yerel sinemayı yaşatmak için özveri ve fedakarlık yaptım. Ama ne yazık ki çok pahalı olmalarına rağmen tarihi materyalleri çıkarma şansım olmadı. Sadece ahlaki açıdan pahalı olan fotoğrafları ve birkaç arşivi çıkardım. Makineler ve aletler içeride kaldı. Yıkıldıktan sonra enkaz altında kaldı. Buraya gelme sebeplerimden biri de aslında o araçları son kez görmek. Yapacak hiçbir şey yok. Her gittiğimde ‘Şimdi ne olacak’ diyorum. Diyarbakır’da hep yerel bir sinemam olsun istemişimdir. Şimdiye kadar getirdim. Şimdi düşünüyorum, ilgililer yerli sinemayı bağımsız mı yapacak? Ben her zaman bunun hakkında düşünüyorum. Bu sefer bu sorunla uğraşıyorum. Diyarbakır’da yeniden bir yerel sinema olsun diye uğraşıyorum ve bunu ölene kadar sürdürmek istiyorum. Ama gördüğünüz gibi insanların fiyatı orada kaldı. Kimse ne arıyor ne de soruyor. Umutsuzca gelip izliyorum. Manevi olarak tatmin olmuş muyuz? dedi.
